ఓం నమో పరమాత్మయే నమః
15. హంసోపనిషత్తు
‘హంస హంస’ అని పరమహంస స్వరూపమును (భాగవత్స్వరూపమును) సదా
ధ్యానించునట్టియు, ఇంద్రియ నిగ్రహము గలిగినట్టియు, గురుభక్తుడును అగు
బ్రహ్మనిష్టునకు జ్ఞానము బోధింపబడుచున్నది.
కొయ్యయందు అగ్నివలెను, నువ్వులందు నూనెవలెను, సమస్త దేహములందును
వ్యాపించియున్న పరమాత్మను తెలిసి కొనినవాడు మృత్యువును (జనన మరణములను) పొందడు.
జ్ఞానముచేత మనస్సు లయింపబడగా, మనస్సునందలి సంకల్పవికల్పములు
తొలగిపోగా, పుణ్యపాపములు (జ్ఞానాగ్ని చేత) దగ్దములు కాగా, సర్వశక్తిస్వరూపుడును,
సర్వత్ర వేలుయుచుండువాడును, స్వయంజ్యోతి స్వరూపుడును, శుద్దుడును, బుద్దుడును,
నిత్యుడును, నిరంజనుడును, శాంతుడును అగు సదా శివుడు (పరమాత్మ) ప్రకాశించుచున్నాడు
(అనుభూతుడగుచున్నాడు).
ఔషదమును
స్వీకరించునట్లు భోజనమును (మితముగా) భుజింపవలెను. బ్రహ్మచర్యమును, అహింసను,
అపరిగ్రహమును, సత్యమును ప్రయత్న పూర్వకముగా తప్పక రక్షింపవలయును (అవలంబించవలెను).
కామము, క్రోధము,
హర్షము, రోషము, లోభము, మోహము, మదము, మాత్సర్యము, దంభము, దర్పము, ఇచ్ఛ, అసూయ,
మమత్వము, అహంకారము మున్నగువానిని పరిత్యజించవలెను.
No comments:
Post a Comment